Drzewostan zabytkowego parku w Leszczynku jest urozmaicony, jednak zdecydowanie dominują tu drzewa liściaste. Rozmiarami imponują dęby szypułkowe, kasztanowce i grochodrzewy. Poza tym występują także brzozy, klony zwyczajne, polne i jawory, graby, jesiony oraz lipy drobnolistne. Zachowały się także pojedyncze świerki pospolite. Walory przyrodnicze parku podnoszą dwa pomniki przyrody. Są to pojedyncze okazy długowiecznych dębów szypułkowych o znacznych rozmiarach. Korony drzew dochodzą do 25 m średnicy a obwód ich pnia mierzony na wysokości 1,3 m wynosi odpowiednio 550 i 500 cm. Stanowią one bardzo cenną wartość przyrodniczą, biologicznąi kulturową.
W ramach przeprowadzonej rewitalizacji zwiększono bioróżnorodność tego miejsca, wprowadzając kolejne gatunki drzew i krzewów zarówno liściastych, jak i iglastych. Pojawiły się drzewa owocowe, róże, rododendrony, rośliny cebulowe oraz byliny.
Istotnym elementem kompozycyjnym parku są stawy połączone ze sobą kanałami. Na terenie całego zespołu znajdują się trzy zbiorniki wodne.
Swoje siedliska mają tutaj ptaki charakterystyczne dla starych założeń parkowych. Teren ze względu na duże zadrzewienie, obecność dziuplastych drzew oraz zbiorników wodnych stanowi dogodne warunki dla skrzydlatych mieszkańców. Standardowo w terenie tym możemy zobaczyć, lub usłyszeć następujące gatunki: kos, szpak, kwiczoł, drozd śpiewak, zięba, muchołówka szara, kulczyk, szczygieł, bogatka, modraszka, dzwoniec, kapturka, słowik, sierpówka oraz gołąb grzywacz. Na stawie pojawia się pospolita kaczka krzyżówka. Dodatkowo na przedwiośniu, ale i nie tylko, wśród koron drzew nocą można usłyszeć sowę: puszczyka zwyczajnego.
Na końcu warto wspomnieć o aspekcie wiosennym, który możemy obserwować wiosną. Zanim w koronach drzew rozwiną się liście, runo parkowe obsypuje się łanami zawilców żółtych i gajowych.
