Leszczynek to niewielka miejscowość w samym centrum Polski posiadająca bogatą historię.
Jego rozwój związany był z dogodnym położeniem komunikacyjnym, niemalże na skrzyżowaniu traktu z Łęczycy, z traktem z Poznania do Łowicza (z odgałęzieniem do Płocka
i Kowala). Nie bez znaczenia dla rozwoju były również dobre warunki naturalne sprzyjające uprawie roli.
Pierwszy zapis źródłowy dotyczący Leszczynka datowany jest na rok 1394. Przynależąca do parafii Łąkoszyn wieś początkowo miała charakter jednoszeregowej ulicówki,
z czasem łańcuchówki.
W średniowieczu miejscowość należała do Łąkoskich herbu Rola, właścicieli miasta Łąkoszyn, następnie była w posiadaniu Kucieńskich herbu Ogończyk.
Folwark w Leszczynku prawdopodobnie powstał już pod koniec XV wieku, natomiast pierwsza źródłowa wzmianka o istnieniu dworu w Leszczynku pochodzi z początków XVIII w. W tym czasie był on zamieszkiwany przez Franciszka Mniewskiego, który prawdopodobnie był ówczesnym dzierżawcą kompleksu dworsko-folwarcznego. Po zniszczeniu dworu w Łąkoszynie w okresie wojny siedmioletniej 1756-1763 do Leszczynka przeniósł się Franciszek Kucieński – właściciel dóbr łąkoszyńskich.
Dwór pierwotnie prawdopodobnie był drewniany na podmurówce kamiennej kryty gontem.
Około 1780 roku właścicielem majątku Leszczynek został cześnik inowłodzki Tomasza Górski. Po jego śmierci zadłużony majątek podzielony został pomiędzy dwóch synów: Antoniego
i Franciszka. Leszczynek wraz z Łąkoszynem, Nową Wsią i Piwkami przypadł Franciszkowi.
Franciszek Eustachy Górski w młodości walczył w Legionach Dąbrowskiego, potem w Legii Naddunajskiej. W czasach Księstwa Warszawskiego najpierw był dowódcą szwadronu 10 Pułku Huzarów, a następnie został przeniesiony na równorzędną funkcję do 4 Pułku Strzelców Konnych. Uczestniczył w wyprawie Napoleona Bonapartego na Rosję. W wojsku dosłużył się stopnia pułkownika. Odznaczony został Krzyżem Legii Honorowej oraz Krzyżem Złotym Polskim "Virtuti Militari".
Po wojnach napoleońskich, Franciszek Górski wraz z poślubioną w 1812 roku Marią Wasilewską osiedł w Leszczynku. Początkowo ich pożycie małżeńskie układało się dobrze.
W 1815 roku na świat przyszła ich córka Laura, a w 1819 roku urodził się syn Władysław. Górscy rozwiedli się w 1821 r. Maria zamieszkała z rodzicami w Warszawie, a dzieci wraz z ojcem pozostały w Leszczynku.
W 1822 roku pułkownik Górski zatrudnił dla swojej córki Laury nauczyciela domowego w osobie Józefa Bohdana Zaleskiego – początkującego wówczas poetę nazywanego „Ukraińskim słowikiem”. Zaleski w Leszczynku przebywał do połowy 1824 roku. Do pobytu poety w domu Franciszka Górskiego nawiązują utwory „Fantazja do P.R.” oraz „Śpiew Poety”.
W czasach Królestwa Polskiego dwór w Leszczynku stał się jednym z lokalnych ośrodków życia towarzyskiego. Franciszek Górski udzielał się w życiu publicznym w kraju, oprócz tego przyjmował w Leszczynku wielu gości, m.in. oficerów stacjonującego w Kutnie pułku.
W 1830 roku Górski ożenił się ponownie. Jego wybranką została Martyna Pągowska, z którą doczekał się trójki dzieci. W tym czasie Laura z Władysławem wyprowadzili się do Warszawy.
Franciszek Górski po długiej chorobie zmarł w 1846 roku. Po jego śmierci zawiązał się spór pomiędzy dziećmi o podział majątku. Laura i Władysław wytoczyli proces o obalenie testamentu. Ostatecznie spór zakończył się ugodą, na mocy której właścicielem Leszczynka został Franciszek Lucjan Górski – najstarszy syn z drugiego małżeństwa.
W tym czasie w miejsce starego dworu wybudowano nowy w stylu późnego klasycyzmu. Był to budynek parterowy z poddaszem, murowany z cegły na planie wydłużonego prostokąta, częściowo podpiwniczony, otynkowany i boniowany. Pośrodku strony frontowej znajdował się piętrowy ryzalit, zwieńczony trójkątnym szczytem, który w części parterowej jest rozczłonkowany toskańskimi pilastrami. Na parterze umieszczono przedsionek z głównym wejściem do budynku. Dach był czterospadowy, nad ryzalitem dwuspadowy. Parterowe skrzydło boczne było podpiwniczone, z poddaszem, przykryte dachem naczółkowym. Przed dworem był okrągły gazon jako dziedziniec honorowy. Do dworu prowadziła aleja dojazdowa. Na północ od dworu wzniesiono murowany budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze, a za nimi znajdowały się zabudowania folwarczne. Do dworu od strony zachodniej przylegał park z traktem spacerowym
i ciekawym układem trzech stawów połączonych naturalnym strumieniem wody.
Nad wyraz zaskakująco potoczyły się losy Laury Górskiej, najstarszej córki Franciszka Eustachego Górskiego. Po wyjeździe z Leszczynka, który miał miejsce tuż po wybuchu powstania listopadowego, zamieszkała ona z matką i jej drugim mężem Kazimierzem Dziekońskim w Warszawie. Tam zaprzyjaźniła się z rodziną Fryderyka Chopina. Niedługo później wyszła za mąż za Janusza Czosnowskiego podporucznika 4 Pułku Strzelców Konnych. Ich małżeństwo nie trwało długo i zakończyło się tragicznie, gdyż zazdrosny mąż popełnił samobójstwo. Po tym wydarzeniu córka pułkownika Górskiego udała się do matki do Hieronimowa, gdzie była świadkiem kolejnej tragedii. Zakochał się w niej brat ojczyma, Michał Dziekoński i przypuszcza się, iż ta miłość doprowadziła go do śmierci. Pewnego dnia Laura słysząc hałasy wbiegła do do pomieszczenia i złapała Dziekońskiego za rękę widząc, jak bił gwałtownie swojego furmana. Dziekoński mocno się przeraził i zawstydził tą sytuacją. Zmarł następnego dnia. Po jego śmierci dziewczyna przeprowadziła się do Warszawy, gdzie utrzymywała częste kontakty z siostrą Chopina.
W następnych latach odbyła podróż do Włoch. W Rzymie spotkała się z Zygmuntem Krasińskim, a Neapol zwiedziła wspólnie z Cyprianem Kamilem Norwidem. W 1846 roku Laura zamieszkała w Paryżu. Na zaproszenie Fryderyka Chopina pojawiła się w Nohant. Wydarzenia z tej wizyty zostały przeniesione na ekran kinowy w filmie „Błękitna nuta” Andrzeja Żuławskiego. Fryderyk Chopin podkochiwał się w pięknej córce pułkownika Górskiego i zdrobniale nazywał ją „Lorką”. Skomponował dla niej „Trzy Mazurki” op. 63. W Paryżu Laura wdała się w romans z dziennikarzem i podróżnikiem Karolem Chojeckim. Owocem tego nieformalnego związku była córka Maria. Paryż to miasto, w którym poznała także Juliusza Słowackiego. Poeta zainspirowany jej burzliwą przeszłością napisał wiersz „Córka Cerery”. W 1854 r. Laura ponownie wyszła za mąż. Jej wybrankiem został wicehrabia Jean-Alexandre de la Barthe de Giscaro de Cezaux. Z tego związku na świat przyszły dzieci: córka Minette i syn Paul. Koniec niezwykle urozmaiconego życia hrabina spędziła w polskim przytułku w Paryżu, gdzie prawdopodobnie zmarła w 1881 r.
W Leszczynku, w wyniku uwłaszczenia chłopów przez władze carskie w okresie powstania styczniowego, obszar majątku ziemskiego Górskich uległ uszczupleniu. Dwór i folwark wystawiane były kilka razy na licytacje. W skład majątku wchodziły wówczas: dwór murowany, spichrz, stodoła, zabudowania gospodarskie oraz ogród.
Po śmierci Franciszka Lucjana Górskiego, majątek w Leszczynku zmieniał właścicieli. Ostatnim przed wojną posiadaczem był Stefan Perkowski, który zmarł w 1938 r.
Po II wojnie światowej zespół dworsko-parkowy przeszedł na własność Skarbu Państwa. W latach 1946-2001 mieściła się w nim szkoła podstawowa, a od 2008 roku był siedzibą Ośrodka Kultury Gminy Kutno – samorządowej instytucji kultury.
W latach 2018 - 2020 budynki wraz z przyległym parkiem poddane były rewitalizacji w związku z realizacją projektu pn. „Rozwój gospodarki turystycznej w gminie Kutno poprzez wykorzystanie walorów przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego” współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Odnowiony oraz wzbogacony o tereny rekreacyjne obiekt przyczynił się do poszerzenia oferty kulturalnej, artystycznej i muzycznej OKGK oraz pozwolił na wprowadzenie nowej jakości świadczenia usług dla mieszkańców Gminy Kutno. W związku z chęcią odświeżenia wizerunku instytucji, decyzją Radnych Rady Gminy Kutno w kwietniu 2020 roku jej nazwa została zmieniona na Centrum Kultury Gminy Kutno.
W nowej odsłonie CKGK to to miejsce inspirujące, tętniące życiem każdego dnia, pozwalające realizować swoje pasje, spędzać aktywnie czas oraz budować relacje i więzi międzyludzkie. Centrum Kultury Gminy Kutno posiada bogatą ofertę kulturalną, artystyczną i muzyczną kierowaną do różnych grup mieszkańców regionu.
Obecnie w dworze znajduje się siedziba Gminnej Biblioteki Publicznej im. Józefa Bohdana Zaleskiego.
Odrestaurowany obiekt w połączeniu z wielokierunkową działalnością mieszczących się w niej instytucji sprawi, że Leszczynek będzie zarówno inwestycyjną,
jak i kulturalną perłą w regionie.
